عنوان لاتین:
شاخه علمی:
مقاله حقوق
گرایش علمی:
مالی
منتشرکننده:
دهمین کنفرانس بین المللی مدیریت
حمایت‌کننده:
شرکت ملی نفت ایران
زبان متن:
مقاله به زبان فارسی
سال تألیف:
۱۳۹۱
کلیدواژه‌ها:
تأمین مالی طرح, مهندسی, تأمین کالا, نصب و اجرا, راه اندازی
چکیده:
با توجه به شرایط بین المللی و محدود شدن سرمایه گذاری خارجی در پروژه های نفت و گاز سبب گردید که تأمین سرمایه برای اجرای طرح ها به عاملی تعیین کننده مبدل گردد ، بطوریکه این تنگنا توسعه میادین را تحت الشعاع خود قرار داده است ، بمنظور تشویق صاحبان سرمایه به سرمایه گذاری در پروژه های نفت و گاز ، مقرر گردید واگذاری طرحها از طریق مناقصه محدود و یا مذاکره به شرکت و یا شرکتهای سرمایه گذاردر قالب یکپارچه و به شکل EPCCF انجام گردد ، ولی قالب قرارداد ها در شرکت ملی نفت ایران به شکل EPCC تدوین شده است و برای چنین قراردادهایی مفاد و چارچوب متناسبی موجود نمی باشد ، بدین منظور کار گروهی متشکل از ادارات حقوقی / قراردادها / مهندسی و ساختمان و سرمایه گذاری و توسعه در این شرکت تشکیل گردید تا با مطالعه متن قراردادهای EPCC و با رعایت منافع کارفرما نسبت به تدوین متن قراردادهای EPCCF اقدام نماید که با تشکیل جلسات با پیمانکار ، متن پیشنهادی پس از بحث و اصلاح مورد توافق طرفین (کارفرما و پیمانکار برنده) قرار گرفت و براساس آن قرارداد EPCCF طرح مجتمع گاز و گاز مایع ۳۱۰۰ منعقد گردید ، فرق اساسی قراردادهای EPCCF با EPCC در این است که پیمانکار مسئولیت توأمان اجرا و تأمین سرمایه را دارد بنابراین تأخیر در اجرا طرح باعث میگردد که سود بیشتری نصیب پیمانکار گردد از طرف دیگر قرارداد را با مناقصه محدود و یا مذاکره برنده شده است و اینگویای این مطلب میباشد که پیمانکار هم در اجرا و هم در سود تأمین سرمایه بهره مند میشود. بدین لحاظ لازم است بازپرداخت سرمایه را با بهره برداری طرح گره زد تا از تأخیرات ناخواسته جلوگیری گردد و این موضوع باعث تغییراتی در مفاد قراردادهای EPCC میگردد تا بتوان حافظ منافع کارفرما بود.