دکتر جعفری و دکتر اسلاملوئیان تأثیر تجربی انرژی تجدیدناپذیر بر کیفیت نهادی و تولید در اقتصاد ایران به‌عنوان یک اقتصاد غنی از منابع انرژی طی دوره زمانی (۱۳۹۲-۱۳۶۳) را مورد بررسی قرار دادند.
طبق تحقیق آنها نتایج حاصل از برآورد الگوی وضعیت- فضا برای اقتصاد ایران بیانگر این است که بهبود کیفیت نهادی به افزایش تولید به میزان ۲۲/۰ درصد و افزایش در مخارج تحقیق و توسعه و در نتیجه تولید به میزان ۲۳/۰ درصد منجر می گردد. به‌علاوه، افزایش یک درصدی استفاده از انرژی تجدیدناپذیر موجب افزایش تولید به میزان ۴۹/۰ درصد می شود. این مسئله نشان میدهد که این نوع منابع به خودی خود برای رشد اقتصادی مضر نمی باشند.
یافته های تحقیق بیانگر آن است که یک درصد افزایش در استفاده از انرژی تجدیدناپذیر باعث کاهش کیفیت نهادی به اندازه ۵۹/۰ درصد در اقتصاد ایران می‌شود. در نتیجه، تأثیر نهایی این نوع انرژی تجدیدناپذیر بر تولید بستگی به برآیند اثر فزاینده مستقیم و همچنین اثر کاهنده غیرمستقیم آن بر تولید دارد که نتایج حاصل از این تحقیق برای اقتصاد ایران حاکی از برآیند منفی اثر انرژی تجدیدناپذیر بر رشد محصول در اقتصاد ایران است. در واقع، کیفیت پایین نهادی در اقتصاد ایران موجب شده تا درآمد حاصل از انرژی تجدیدناپذیر به جای آن که به افزایش رشد اقتصادی منتهی گردد، به تضعیف آن منجر شود. بنابراین یافته های این تحقیق اهمیت توجه سیاستگذاران به نقش کیفیت نهادی در اثربخشی انرژی تجدیدناپذیر برای رشد اقتصادی کشور را نشان میدهد.
برای مشاهده اصل مقاله اینجا کلیک کنید.
منبع: فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژی